Porady dermatologiczne

Dermatolog zajmuje się leczeniem chorób skóry, włosów oraz paznokci

Dermatologia do dział medycyny zajmujący się leczeniem chorób skóry oraz jej przydatków – włosów i paznokci.

Najczęstsze choroby dermatologiczne (dermatozy) to, m.in.:

– trądzik zwykły (pospolity),

– trądzik różowaty,

– atopowe zapalenie skóry (AZS),

– egzema,

– grzybica skóry,

– łupież pstry,

– bielactwo,

– łuszczyca,

– łojotokowe zapalenie skóry,

– rogowacenie słoneczne,

– liszajec,

– mięczak zakaźny,

– brodawki wirusowe,

– wypadanie włosów,

– łysienie,

– łupież,

– grzybica paznokci,

– zmiany na paznokciach po hybrydach

Dermatolog zajmuje się również diagnostyką dermatoonkologiczną, czyli oceną zmian skórnych pod kątem obecności nowotworów skóry. Najczęstszymi nowotworami złośliwymi skóry są:

– rak podstawnokomórkowy,

– rak kolczystokomórkowy,

– czerniak

Często zgłaszane problemy skórne to:

– rumień,

– zaczerwienienie,

– świąd,

– złuszczanie, łuszczenie, łuska

– wysypka,

– plamy – czerwone, białe, brązowe,

– pęcherze,

– owrzodzenie,

– suchość

Jak przebiega konsultacja dermatologiczna?

Pierwszym etapem konsultacji lekarskiej jest zebranie wywiadu na temat przebiegu choroby. W trakcie rozmowy z Pacjentem lekarz zadaje pytania o początek objawów oraz przebieg dotychczasowego leczenia (warto zapisać na kartce leki lub kosmetyki, które były już stosowane oraz to jaka była na nie reakcja). Wiele objawów, które pojawiają się na skórze może być związanych ze stosowanym z powodu innych chorób leczeniem lub interakcjami pomiędzy lekami – dlatego zalecamy spisać przez wizytą również leki stosowane z powodu innych chorób.

Po przeprowadzonej rozmowie odbywa się badanie skóry, polegające na ocenie przez lekarza zmian obecnych na skórze Pacjenta.

Jednym z podstawowych narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych przez dermatologów jest dermatoskop. Za jego pomocą wykonywane jest badanie nazywane dermoskopią lub dermatoskopią.

Niejednokrotnie lekarz zaleca wykonanie dodatkowych badań laboratoryjnych lub wymazów.

W rzadszych przypadkach konieczne może okazać się wykonanie biopsji skóry, która polega na pobraniu niewielkiego wycinka skóry. Cała procedura wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym, przez co nie jest bolesna. Pobrany fragment skóry wysyłany jest następnie do pracowni histopatologicznej, gdzie lekarz patomorfolog stawia rozpoznanie na podstawie obrazu mikroskopowego.