Porady dermatologiczne

Konsultacja dermatologiczna

Dermatologia do dział medycyny zajmujący się leczeniem chorób skóry oraz jej przydatków – włosów i paznokci.

Najczęstsze choroby dermatologiczne (dermatozy) to, m.in.:

– trądzik zwykły (pospolity),

– trądzik różowaty,

– atopowe zapalenie skóry (AZS),

– egzema,

– grzybica skóry,

– łupież pstry,

– bielactwo,

– łuszczyca,

– łojotokowe zapalenie skóry,

– rogowacenie słoneczne,

– liszajec,

– mięczak zakaźny,

– brodawki wirusowe,

– wypadanie włosów, łysienie,

– łupież,

– grzybica paznokci,

– zmiany na paznokciach po hybrydach

Dermatolog zajmuje się również diagnostyką dermatoonkologiczną, czyli oceną zmian skórnych pod kątem obecności nowotworów skóry. Najczęstszymi nowotworami złośliwymi skóry są: – rak podstawnokomórkowy, – rak kolczystokomórkowy, – czerniak.

Często zgłaszane problemy skórne to: – rumień, – zaczerwienienie, – świąd, – złuszczanie, łuszczenie, łuska – wysypka, – plamy – czerwone, białe, brązowe, – pęcherze, – owrzodzenie, – suchość.

Jak przebiega konsultacja dermatologiczna? Pierwszym etapem konsultacji lekarskiej jest zebranie wywiadu na temat przebiegu choroby. W trakcie rozmowy lekarz zadaje pytania o początek objawów oraz przebieg dotychczasowego leczenia (warto zapisać na kartce leki lub kosmetyki, które były już stosowane oraz to jaka była na nie reakcja). Wiele objawów, które pojawiają się na skórze może być związanych ze stosowanym z powodu innych chorób leczeniem lub interakcjami pomiędzy lekami – dlatego zalecamy spisać przez wizytą również leki stosowane z powodu innych chorób.

Po przeprowadzonej rozmowie odbywa się badanie, polegające na ocenie przez lekarza zmian obecnych na skórze. W trakcie oceny wykwitów wykorzystywany jest dermatoskop, nazywany przez pacjentów “lupką”. Za jego pomocą wykonywane jest badanie nazywane dermoskopią lub dermatoskopią , a w przypadku badania owłosionej skóry głowy – trichoskopią. Często pomocnym narzędziem jest również inna “lupka” – lampa Wooda.

Niejednokrotnie konieczne może być wykonanie dodatkowych badań laboratoryjnych lub wymazów. W rzadszych przypadkach konieczne może okazać się wykonanie biopsji skóry, która polega na pobraniu niewielkiego wycinka skóry. Cała procedura pobrania wycinka wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym, przez co nie jest bolesna. Pobrany fragment skóry wysyłany jest następnie do pracowni histopatologicznej, gdzie lekarz patomorfolog stawia rozpoznanie na podstawie obrazu mikroskopowego.